سال چهلم هجری فرارسید . ماه رمضان بود و علی هر شب در خانه ی یکی از فرزندانش افطار می کرد.شب نوزدهم در خانه ی ام کلثوم افطار مختصری کرد . قبل از اذان صبح به مسجد رفت .
ابن ملجم مرادی در صحن مسجد خوابیده بود . علی (ع) او را برای نماز بیدار کرد ، اندکی نگذشت که فریاد علی شهر کوفه را پر کرد:
«فُزتُ برب الکعبه »
شمشیر ابن ملجم که از آب کینه سیراب و در آتش جهل گداخته شده بود ، روح بی تاب علی را از قالب تنگ جسم رها کرد ؛ تا برای همیشه به قرب دوست رسد.
-
شنبه ۱۱ ارديبهشت ۱۴۰۰ - ۱۵:۰۷:۲۷
-
۷۲۸ بازدید