بزرگنمایی:

یادداشت /

  /.  او آگاه ترین فرد به علم قضاوت بود 

  /. مردی که همه با انتساب به او حُسن و شرف می یابند
 
✍️مهری کیانوش راد

سال چهلم هجری فرارسید . ماه رمضان بود و علی هر شب در خانه ی یکی از فرزندانش افطار می کرد.شب نوزدهم در خانه ی ام کلثوم افطار مختصری کرد . قبل از اذان صبح به مسجد رفت . 
ابن ملجم مرادی در صحن مسجد خوابیده بود . علی (ع) او را برای نماز بیدار کرد ، اندکی نگذشت که فریاد علی شهر کوفه را پر کرد:
«فُزتُ برب الکعبه »
شمشیر ابن ملجم که از آب کینه سیراب و در آتش جهل گداخته شده بود ، روح بی تاب علی را از قالب تنگ جسم رها کرد ؛ تا برای همیشه به قرب دوست رسد.

علی در اَن حال رو به حسن کرد و گفت:
«ای حسن مواظب ابن ملجم باش، شکمش را سیر و بندش را محکم کن ؛ پس اگر مُردم  ؛ او را به من ملحق کن ؛ تا نزد پروردگارم با او مجادله  کنم و اگر زنده ماندم ؛ یا او را می بخشم و یا قصاص می کنم .»
(تاریخ یعقوبی، ج 2، ص 139)

بیست و یک رمضان فرا رسید . 
چراغ عمر علی (ع) که شصت و سه سال روشنگر راه حق جویان بود ؛ خاموش شد.
عبدالله بن جعفر همسر زینب دختر علی همراه حسن و حسین ، پیکر پاک امیرالمومنین را غسل داده و مراسم تدفین  را به انجام رساندند.
علی به شهادت رسید ، مردی که به تعبیر دوست و دشمن هیچ گاه به دشمن پشت نکرد ، بیشترین احادیث را از پیامبر (ص) نقل کرد ، خوش روترین مردم ، با لبخندی همیشگی بود.
ریشی انبوه به سپیدی یاس داشت که هرگز آن را رنگ نمی زد .(ر.ک به: تاریخ کامل، ابن اثیر، ج 5، ص2011 به بعد)
بزرگ مردی که با همه ی تلاش معاویه و بنی امیه که سعی در فراموشی نام و تخریب شخصیت او داشتند ؛ اما جلوه ی نورانی او هر روز درخشان تر از گذشته نمودار می شد.
به عنوان خلیفه ی مسلمانان از همه ی مال دنیا هفتصد و به تعبیری هشتصد درهم بیشتر نداشت.
(تاریخ طبری، ج4ص679)

ابن ابی الحدید معتزلی چه زیبا علی را توصیف می کند ؛که :
«علی همچون مشک و عبیر بود که هرچند آن را پوشیده بدارند ، بوی خوش آن فراگیر و رایحه ی دل انگیزش پراکنده می شود.
بزرگ مردی که هر فضیلت به او باز می گردد.
او سالار همه ی فضایل و سرچشمه ی آن و یگانه مرد و پیشتاز عرصه ی آنهاست .

چه می توان گفت در باره ی مردی که پیامبر در حق او گفته است؛ که : قاضی ترین و آگاه ترین شما به علم قضاوت علی است. در باره ی مردی که با نام او ، نام همه ی شجاعان از یاد می رود . جود و کرمش به گونه ای بود که سوره ی هل آتی  در حق او نازل شد .
زمانی که مردی برای تقرّب به معاویه گفت: از نزد بخیل ترین افراد آمده ام . معاویه به او گفت:
ای وای بر تو ، چگونه می گویی او بخیل ترین است ، حال آنکه اگر خانه ای از زر و خانه ای از کاه داشته باشد ، زر را پیش از کاه می بخشد و هزینه می کند.
چه می توان گفت در باره ی مردی که بخشش او در خطای مردم ، همسنگ بخشش مادی او بود. ..
چه بگوییم در باره ی مردی که هرکس دوست دارد ، با انتساب به او بر حسن و زیبایی خویش بیفزاید.»...

•از کتاب : زینب احیاگر تشیع