بزرگنمایی:

با آغاز رویارویی مستقیم روسیه با غرب و هجوم ارتش پوتین به اوکراین مرحله‌ای تازه در منطقه آغاز شده است. مرحله‌ی پایان جنگ سرد و آغاز تنش‌های غربی-شرقی در فاز نظامی. آنچه که به وضوح پیداست این است که تاثیر جنگ اوکراین بر ایران غیر قابل انکار است، وجود تضاد منافع امریکا با ایران در منطقه برکسی پوشیده نیست؛ از یک سو جنگهای نیابتی بین این دو کشور در عراق و سوریه و یمن هنوز در جریان است .و از سوی دیگر نزدیکی ایران و روسیه دلیلی برای محکم بودن جایگاه روسیه در خاورمیانه است، پس غرب علاوه بر مقابله با نفوذ ایران در منطقه، اگر دنبال کاهش نفوذ روسیه در خاورمیانه باشد بی شک باز نوک پیکانش را به سوی ایران خواهد گرفت، وجود دولت اسلامی و دشمنی ایران با اسرائیل این احتمال را قویتر خواهد کرد. دلایل برنامه ریزی غربی ها برای کاهش قدرت ایران و احیانا تجزیه این کشور بسیار زیاد است و همواره در گفتگوها و برنامه ریزی‌های این کشورها به آن اشاره شده است، شاید جنگ اوکراین زمینه ساز اتفاقاتی تازه در خاورمیانه باشد. با آغاز این جنگ باید از خودمان بپرسیم:

آیا روسیه بخاطر اوکراین ایران را قربانی خواهد کرد؟

آیا روسیه توافقی مخفیانه با غرب بر سر اوکراین و ایران انجام خواهد داد؟

روسیه نشان داده است که هیچگاه یک متحد و شریک واقعی برای ایران نبوده و نیست و بسیار اتفاق افتاده است که از ایران به نفع منافع خودش سوء استفاده نماید، همچنین روسیه هیچگاه خواهان یک ایران قدرتمند و مستقل نبوده است. تاریخ به روشنی گواه این حقیقت است.

بیایید با هم برگی از تاریخ جنگ جهانی دوم را بازخوانی کنیم. ویکی پدیا دانشنامه آزاد:

((در روز 3 شهریور 1320، ابتدا نیروهای شوروی از شمال و شرق از زمین و هوا به ایران حمله‌ور شدند و سپس نیروهای بریتانیایی نیز از جنوب و غرب حمله کردند و شهرهای سر راه را یک‌به‌یک به سرعت اشغال کردند و هر دو به سمت تهران حرکت کردند. ارتش ایران به سرعت متلاشی شد. رضاشاه با فشار متفقین به خصوص بریتانیا سریعاً استعفاء داد و سپس با گذشتِ مدت‌ها کشمکش بینِ روس‌ها با دیگر کشورهایِ متفقین، و همچنین شکل‌گیری بحران‌های فراوان در ایران، با وساطت محمدعلی فروغی، بالاخره بر سر نوع حکومت جدید ایران و انتقال سلطنت به پسرش )محمدرضا( که ولیعهد پیشین نیز بود، به توافق رسیدند.

در جریان اشغال ایران، قوای شوروی شامل 40 هزار سرباز و هزار تانک تی-26 بود که برتری عددی و کیفی زیادی نسبت به نیروهای ایرانی داشت. علاوه بر اینها، بیشترین برتری شوروی با نیروی هوایی بود که 409 هواپیمای جنگی از جمله بمب افکن‌های سنگین را برای اشغال ایران فراخواندند. قوای انگلیس نیز 19000 سرباز و 50 تانک سبک به کار گرفته بودند. نیروی هوایی نیز قوای زمینی را پشتیبانی می‌کردند. تعداد هواپیماهای بمب افکن شوروی که نیروی زمینی را تقویت می‌کرد، پنج برابر نیروی هوایی دولت انگلیس بود.

پس از اشغال، راه‌آهن سراسری ایران برای انتقال کمک‌های نظامی از جنوب ایران به پشت جبههٔ شوروی، بر اساس قانون وام و اجاره مورد استفاده قرار گرفت.

ایران که در آغاز جنگ، بی‌طرفی خود را اعلام کرده بود، نهایتاً در 17 شهریور 1322 به آلمان اعلان جنگ داد. به پشتوانهٔ همین اعلان جنگ ایران می‌توانست پس از پایان جنگ به اعلامیهٔ ملل متحد بپیوندد و همچنین در کنفرانس‌های صلح پس از جنگ شرکت کند.

پس از جنگ ارتش بریتانیا، طبق توافق با دولت ایران، ایران را ترک کرد؛ ولی نیروهای نظامی ارتش سرخ شوروی همچنان در ایران ماندند و از اجرای توافق امتناع کردند؛ و این موضوع به تشکیل دو حکومت خودمختار و کوتاه‌مدت جمهوری مهاباد و حکومت خودمختار آذربایجان انجامید که هر دو حکومت با حمایت شوروی و با هدفِ تجزیه ایران پایه‌گذاری و مستقر شدند.

حمله ارتشِ شوروی به ایران در کشاکش درگیری‌های جنگ جهانی دوم، حاصل یکی دیگر از تبانی‌های تاریخی این کشور، به زیان حاکمیت ملی و تمامیت ارضی ایران بود، در موارد دیگر، در سده نوزدهم میلادی و در پایان جنگ‌های ایران و روسیه در دوره قاجار، تبانی روسیه با دیگر کشورها علیه ناپلئون بناپارت در اروپا، سبب بسته شدن پیمان‌های گلستان و ترکمنچای و تحمیل آنها بر ایران شد. در موردی دیگر نیز، اوایل قرن بیستم میلادی، پیمان‌های 1907 و 1915 سبب ایجادِ حوزهٔ نفوذِ روسیه و زمینه‌ساز حضور نظامی آنان در ایران شد و در جنگ دوم جهانی نیز بهانهٔ حضور کارشناسان آلمانی در ایران اشغال ایران توسط روسیه شوروی را در پی داشت.))

هر چند ایران در جنگ اوکراین هنوز موضع گیری خاصی را انجام نداده است، اما لحن صحبت و ادبیات کارشناسانی که در شبکه خبر این وقایع را بررسی می کنند نشان دهنده‌ی موضع ضد امریکایی ایران و طرفداری از روسیه است. می طلبد در اصطکاک بین امریکا و روسیه ایران با برنامه ریزی بهتر و دقیق تر برای کسب منافع خویش وارد میدان شود.


نویسندگان صبح ملت - علیرضا رشنو و محمد رشیدپور